ANALİZ

 Sonsuz zaman veya ömür denilir çoğu zaman yaşantılara. Sonsuz zamanın içinde her zaman bir son olduğunu herkes bilir. Bu sona yaklaşmadan önce basit gösterilen yaşantımıza güzel değerler yüklemeliyiz. Bu değerler insanların mutluluğunu daim etmeli.

 Farkında olunmadan yapılan bir iyilik bile birçok şeyi değiştirebilir. Büyük işler gerekmez küçük gönüllerde çiçek açtırmak için. Küçük gülümsemeler eklemek gerek çilenin ve kahrın ortasına. Ayağa kalmak için pozitif güçlere yer verilmeli mesela…

 Eskiden insanlar birbirini seviyordu ve en önemlisi saygı duyuyordu. Ne olduysa bir anda herşey değişti. Zamanın bu kadar şeyi değiştireceği bilinseydi belki de çoğu insan bu kadar yaşamak istemezdi.

 Eskiden değerlerimize sahip çıkıyorduk. Elimizdekinin değerini sonuna kadar biliyorduk. İnsan ilişkilerimiz dostane ve nazikti. Şimdi ise çıkarlarının peşinden koşan insanlarla doldu etrafımız. Sahteleşti duygular. Önemli olan olgular basitleştirildi. Sahip olunması gerekilen karakter yerini saçma düşünce ve davranışlara bıraktı.

 Çıktıkları yollarda kaybolan insan insanlar tecrübe öğretmeye kalktı akıl sahibi insanlara. Acizliklerini doğruymuş gibi yansıtmaya çalıştılar akıllarınca. Duyguların bile sahteleri üretildi basit insanlar fabrikasında.

 Her şeyin farkında olan bireyler ise tüm bu olan bitenleri hiçbir şey bilmiyormuş gibi takip etti. Çünkü onlar doğrusunu bildikleri yanlışları dinlerken insanların aptallıklarını kendileri için tecrübe sayarlar.

 Sevdikleri insanlar için ateşli yollarda çıplak ayaklarla yürüyen insanlar için yapılması imkansız bir şey yoktu tüm zamanlarda. O insanlar değerinin bilinilmesi en olası insanlardı. Aşkın en derin mertebesine bu emektarlar layıktı. Değeri bilinmese de ya da biliniyormuş gibi davranılsa da onlar her şeyin farkındaydı...